ΠΕΤΡΟΣ ΓΡΑΒΙΓΓΕΡ

Γεννήθηκε στις 23/11/1904 στην Αθήνα. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ηλεκτρολογία στην Γερμανία.

Από την νεαρή του ηλικία, αισθάνθηκε έλξη προς τον Εσωτερισμό και τις Απόκρυφες Επιστήμες καίτοι την ίδια περίοδο, είχε επιδοθεί στις έρευνες και τις πειραματικές κατασκευές ηλεκτρονικών συσκευών, πρωτοποριακές για την εποχή του. Ακόμα, μικρές πραγματείες στα θέματα Ηλεκτρολογίας και Χημείας (ανέκδοτες). Κατασκεύασε προπολεμικά την πρώτη μαγνητοφωνική συσκευή και άλλες ανάλογες επινοήσεις, στον χώρο των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών εφαρμογών.

Μετά την επιστροφή από την Γερμανία, όπου γνώρισε την σύντροφο της ζωής του Έλσα, την οποία και νυμφεύτηκε κατά τον Ορθόδοξο Χριστιανικό Τύπο, απέκτησε μια κόρη. Προσελήφθη ως ανώτερος υπάλληλος στον ΟΤΕ και πριν την συνταξιοδότησή του έφθασε στον βαθμό του Διευθυντή.

Ήταν πνεύμα ανήσυχο και ακούραστο. Επισκοπώντας την φύση γύρω του, τους ανθρώπους, τον έναστρο ουρανό, το μυστήριο της δημιουργίας και της απανταχού πνοής του παντός, εισήλθε εραστής και ερευνητής, στο αμφιθέατρο της Αιωνίου Σοφίας. Εργάσθηκε μέχρι των τελευταίων ωρών του βίου του, προσπαθώντας να ανυψώσει τον σύγχρονο άνθρωπο, με τα έργα και τα παραδείγματά του, σε ένα αναγωγικό και υπερβατικό επίπεδο γνώσεως και εσωτερικής ανόδου.

Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Θεοσοφικής Εταιρείας, αλλά και ακούραστος εργάτης στο να συνδράμει τις προσπάθειες των πρώτων ταγών για την εγκαθίδρυση του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού, στην Ελλάδα. Μυήθηκε στον Τεκτονισμό, όπου αξιώθηκε στους ανώτερους βαθμούς, αλλά και στην Εταιρεία Ψυχικών Ερευνών (του Α. Τανάγρα). Ακολούθως εργάσθηκε για την ίδρυση του Πυθαγορικού Τάγματος του «Χρυσού Ρόδου» (ORDO ROSAE AUREAE) στην Ελλάδα.

Από νωρίς αποφάσισε να εμπλουτίσει την Ελληνική Εσωτερική Γραμματεία με κατά το δυνατόν εκλεκτά και σοβαρά βιβλία. Επιδόθηκε στην συγγραφή πρωτοτύπων και στην μετάφραση από την γερμανική και γαλλική γλώσσα, επίλεκτων μελετών, που δημοσιεύτηκαν υπό τον γενικό τίτλο «ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ». Παράλληλα υπήρξε ιδρυτής της επιθεώρησης «ΣΦΙΓΞ» της οποίας εξεδόθησαν 10 τόμοι.

Το έργο του χαρακτηρίζεται από την αμερόληπτη συγκέντρωση παραδοσιακού υλικού, με κατά το δυνατόν επιστημονικό πνεύμα, τόσο στην θεωρία όσο και στην πρακτική πλευρά, όπου πρωτίστως τονίζεται η εσωτερική και μυητική πλευρά και αποφεύγεται το θαυμαστό και οι ψευδομυητικές φαντασιοπληξίες.

Πολλές άλλες εργασίες του, ανάγονται σε μεταφράσεις κλασσικών ξένων έργων. Υπήρξε λάτρης του αρχαίου Ελληνικού πνεύματος και ήταν πολλές οι εργασίες του, επί της αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας.

Από τους ξένους εσωτεριστές, εκτιμούσε ιδιαίτερα τον Γάλλο RENE GUENON (1886-1951), του οποίου μετέφρασε ορισμένα έργα.

Έγραψε και εξέδωσε συνολικά πάνω από 100 βιβλία, με σημαντικότερο την επτάτομο «ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΕΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΟΥ ΓΝΩΣΕΩΣ», εργασία παγκοσμίως μοναδική και πρωτότυπη.

Έφυγε μετά από βραχεία ασθένεια, σε ηλικία 85 ετών. Είχε πολλούς μαθητές, όμως κανείς τους δεν τον μιμήθηκε σε παρόμοιο συγγραφικό έργο.

Υπήρξε μοναδικός!