ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΔΙΑΣΚΕΠΤΗΡΙΟ

Το Τεκτονικό Διασκεπτήριο και οι συμβολισμοί του

Το Διασκεπτήριο ή Σκοτεινός Θάλαμος, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά κομμάτια της Τεκτονικής Μύησης. Πρόκειται για ένα σκοτεινό δωμάτιο, στο οποίο ο/η υποψήφιος/α οδηγείται και στο οποίο παραμένει για αρκετή ώρα, πριν εισέλθει στον Ναό.

Το μαύρο, πένθιμο χρώμα που επικρατεί μέσα στο Διασκεπτήριο, καθώς και το σκοτάδι που φωτίζει μόνο ένα αναμμένο κερί, το κρανίο και τα οστά, το δρεπάνι, η κλεψύδρα που θυμίζει την θνητότητα και το παροδικό της ζωής, δικαίως παραπέμπουν σε σκέψεις που αφορούν στο θάνατο. Είναι ο Κρόνος, ο Χρόνος, και η πρώτη φάση του Solve, η σήψη. Η εικόνα του Πετεινού, υπόσχεται την αφύπνιση των δυνάμεων που βρίσκονται σε λήθαργο, το τέλος της νύχτας και τον ερχομό του φωτός. «Εγκαρτέρηση» και «Εγρήγορση» οι λέξεις που είναι γραμμένες κοντά του.

Πρόκειται για έναν συμβολικό τάφο, όπου όμως ο υποψήφιος καλείται να εγκαταλείψει την βέβηλη ζωή και να εισέλθει σε μια νέα, αυτή του μυημένου που θα αναζητήσει την αλήθεια και τη σοφία. Ο συμβολικός αυτός τάφος, όπως και οι μυήσεις των Αρχαίων Μυστηρίων σε σπηλιές, παραπέμπει στη μήτρα. Είναι ο θάνατος του παλαιού εαυτού και η δεύτερη γέννηση, επομένως και η νέα συνείδηση. Και αλήθεια, τι άλλο από αυτό τον συμβολισμό έχουν όλοι αυτοί οι μύθοι και οι αλληγορίες της κατάβασης στον Άδη;

Ας κάνουμε εδώ μια πολύ ενδιαφέρουσα παράθεση από ένα απόσπασμα της Blavatsky: «Ο εσωτερικός μύθος του Ηρακλή και του Θησέα που κατεβαίνουν στις περιοχές της Κόλασης, το ταξίδι του Ορφέα στον Άδη, ο οποίος βρήκε το δρόμο του χάρη στη δύναμη της λύρας του, εκείνο του Κρίσνα και, τέλος εκείνο του Χριστού που «κατέβηκε στην Κόλαση» και «αναστήθηκε εκ νεκρών» την τρίτη μέρα» (…) «Από μυστική άποψη, η αλληγορία αυτή συμβολίζει τα μυητικά τυπικά που τελούνταν μέσα στις κρύπτες του Ναού, οι οποίες ονομάζονταν «κατώτερος κόσμος» (Άδης). Ο Βάκχος, ο Ορφέας, ο Ασκληπιός και όλοι οι άλλοι επισκέπτες της κρύπτης κατέβαιναν όλοι στον Άδη, από όπου επέστρεφαν την τρίτη μέρα, επειδή όλοι τους ήταν Μυημένοι.»

Αυτό το δωμάτιο, ο συμβολικός τάφος, που παραπέμπει σε σπηλιά και στη μήτρα, είναι το στοιχείο της Γης. Με αυτό το στοιχείο εξάλλου θα ασχοληθεί ο υποψήφιος αρχικά, καθώς καλείται να ενεργοποιήσει τις λανθάνουσες δυνάμεις του φέρει μέσα του. Στη γη εισέρχεται, ως σπόρος, για να θυμηθούμε και τα Ελευσίνια Μυστήρια και εκεί υφίσταται τη σήψη, καθώς φυτεύεται στο έδαφος, για να εγκαταλείψει το περίβλημά του και ενωμένος με τις δημιουργικές δυνάμεις της γης, να μεταμορφωθεί σε ένα νέο φυτό, ένα νέο ζωντανό οργανισμό. Αυτός ο τάφος θα λέγαμε πως είναι ταυτόχρονα και ο αλχημικός Αθάνορας, εκεί όπου θα τελεστεί η μεταστοιχείωση.

Παρόντα και τα αλχημικά σύμβολα :

Υδράργυρος (ο πετεινός, πτηνό αφιερωμένο στον Ερμή), Θείο, Άλας.
Υδράργυρος, η θηλυκή αρχή, η υδάτινη φύση.
Θείο, η αρσενική αρχή, η πύρινη φύση.
Άλας, το σταθερό μέρος του όντος, η διαμορφωτική φύση, η εξισορρόπηση των δυο ανταγωνιστικών ενεργειών.

Ή αλλιώς, με την ψυχολογική ερμηνεία που δίνει ο Regardie:
Υδράργυρος, ο νους, η συνείδηση.
Θείο, το συναίσθημα, οι παρορμήσεις.
Άλας, το φυσικό σώμα, το όχημα.
Τα σύμβολα του Θείου, του Άλατος και του Υδραργύρου

Γραμμένο στον μαύρο τοίχο το ακρωνύμιο V.I.T.R.I.O.L.
(Visita Interiora Terrae Rectificando Invenies Occultum Lapidem),

«Επισκέψου το εσωτερικό της γης, και ανορθωμένος να ανακαλύψεις την κρυμμένη λίθο» και διάφορες φράσεις που καλούν τον υποψήφιο να διαλογιστεί πάνω στην αποδέσμευση από τη βέβηλη ζωή και την αναγέννησή του ως αφυπνισμένο ον.
Στο τραπέζι μπροστά του υπάρχει ένα κομμάτι ψωμί και νερό. Αυτή είναι η σπονδή του υποψήφιου, που οφείλει να μάθει την απλότητα στην καθημερινή του ζωή, μιας και ο κύριος στόχος του από εδώ και πέρα δεν θα είναι απλά η ικανοποίηση της φυσικής πτυχής του. Ο άρτος μας παραπέμπει και πάλι στα Ελευσίνια Μυστήρια, μιας και το σιτάρι είναι το ιερό σύμβολο της Δήμητρας. Επίσης, συμβολίζει την ανυψωμένη σάρκα, όπως το ύδωρ συμβολίζει την πνευματική τροφή.
Στο ίδιο τραπέζι καλείται να γράψει τη «Διαθήκη» του, να απαντήσει στις ερωτήσεις σχετικά με τα καθήκοντά του απέναντι στο Θεό, στον εαυτό του και στους συνανθρώπους του. Αυτές οι απαντήσεις δεν θα παραμείνουν απλές επιθυμίες. Είναι το χρέος που επωμίζεται για όλη τη διάρκεια της διαδρομής του, προς τον ανώτερο τρόπο ύπαρξης.

«Όμως αυτό το πέρασμα μέσα στο μαύρο σηματοδοτεί για τον αναζητητή την συνειδητοποίηση μιας πραγματικότητας : Στα τρίσβαθα του ίδιου του του εαυτού, μέσα στην δική του αναζήτηση, είναι και θα είναι μόνος έως το τέλος.»

Web Counter

ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ

Είναι φανερό πως ο άνθρωπος έχει κάνει τεράστια βήματα προόδου από τις πρωτόγονες καταβολές του. Κάθε πολιτισμός βλέπει την ανθρωπότητα να κάνει ένα ακόμα βήμα προς την πραγμάτωση των δυνατοτήτων της. Πολλοί πιστεύουν ότι, από πολλές χιλιετηρίδες, αυτή η εξελικτική πορεία κατευθύνεται, με βάση ένα σχέδιο, από εκείνους τους περισσότερο εξελιγμένους ανθρώπους που είναι γνωστοί στους εσωτερικούς κύκλους ως η Πνευματική Ιεραρχία. Η ιστορία της ανθρωπότητας μπορεί να ιδωθεί ως η ανταπόκρισή της στις ιδέες που αποδεσμεύονται διαδοχικά στον κόσμο από τους Διδασκάλους για να προκαλέσουν τις προόδους σε γνώση και σοφία, και που έκφρασή τους είναι οι δημιουργικές τέχνες, η επιστήμη, η πολιτική και η θρησκεία. Σε κάθε εποχή, από το πνευματικό αυτό κέντρο αναδύθηκαν διδάσκαλοι για να δώσουν στην ανθρωπότητα τη δυνατότητα να κάνει το επόμενο βήμα της εξέλιξής της· Όλοι τους τέλειοι άνθρωποι στην εποχή τους, όλοι τους υιοί του ανθρώπου που έγιναν Υιοί του Θεού, γιατί αποκάλυψαν την έμφυτη θεία φύση τους. Είναι οι θεματοφύλακες ενός Σχεδίου για την εξέλιξη της ανθρωπότητας και των βασιλείων της φύσης. Αυτό το Σχέδιο εκπληρώνεται με τη μεσολάβηση της εσωτερικής Ιεραρχίας. Οι Διδάσκαλοι της Σοφίας είναι τα μέλη εκείνα της ανθρώπινης οικογένειας που έκαναν το ταξίδι της εξέλιξης πριν από μας· που έχοντας τελειοποιηθεί, ανεβαίνοντας τα ίδια σκαλοπάτια που κι εμείς ανεβαίνουμε, επωμίστηκαν την ευθύνη να καθοδηγήσουν εμάς τους άλλους προς το ίδιο αυτό επίτευγμα. Αυτοί- ή οι προκάτοχοί Τους -βρίσκονται πίσω απ' ολόκληρη την εξελικτική πορεία, οδηγώντας και βοηθώντας τους ανθρώπους, μέσα από μια βαθμιαία διεύρυνση της συνείδησης, να αποκαλύψουν σταδιακά την έμφυτη θεία φύση τους και να γίνουν, όπως και οι Διδάσκαλοι, θεϊκά, τελειοποιημένα ή φωτισμένα Όντα.

Η εσωτερική διεργασία που είναι γνωστή ως Μύηση είναι η ατραπός προς αυτή την τελειοποίηση, προς το σημείο όπου ο άνθρωπος ενώνεται και γίνεται ένα με την Πηγή του. Αυτό το μονοπάτι σημαδεύεται από βαθμίδες ή σημεία κρίσης και έντασης. Κάθε μύηση προκαλεί μια τεράστια διεύρυνση της συνειδητότητας, η οποία φέρνει μια όλο και βαθύτερη και πληρέστερη όραση και γνώση της αληθινής φύσης της πραγματικότητας. Αυτό τον ρόλο στον μικρόκοσμό του εκπληρώνει και ο Τεκτονισμός. Ένας τέκτων, δηλαδή μία νέα ψυχή στο μυητικό γίγνεσθαι, απολαμβάνει μία νέα εμπειρίας ενσάρκωσης στη Γη. Η απόφασή του τέκτονα να μυηθεί και να παραμείνει στη Στοά οφείλεται στην επιθυμία του να υπηρετήσει το Παγκόσμιο Σχέδιο και την Παγκόσμια Ψύχη και όχι σε μία προσωπική βιωματική.

Υπάρχουν βάσιμοι λόγοι να πιστέψουμε ότι πολλές -αν όχι όλες- οι μεγάλες μορφές της ανθρώπινης ιστορίας ήταν συνειδητοί μύστες κάποιου βαθμού: τέτοια παραδείγματα είναι ο Πυθαγόρας, ο Σωκράτης και ο Πλάτωνας· ο Σαίξπηρ, ο Δάντης και ο Βάκων· ο Λεονάρντο ντα Βίντσι, ο Παράκελσος και ο Μότσαρτ. Όλοι τους έκαναν φανερή, στη ζωή ή στα γραπτά τους, μια γνώση άλλων, ανώτερων επιπέδων συνειδητότητας, μια επίγνωση του κόσμου του νοήματος και μια αίσθηση εσωτερικής σύνθεσης. Άλλωστε, η μυστηριώδης μορφή του Κόμητος του Σεν Ζερμαίν, που αναγνωρίστηκε φανερά ως δάσκαλος και μύστης σε όλες τις αυλές της Ευρώπης του 18ου αιώνα, είναι ένας από τους λίγους Δασκάλους της Σοφίας που έζησαν εξωτερικά στον καθημερινό κόσμο.

Στην εσωτερική παράδοση, ο Τεκτονισμός παραμένει σε θέση περίοπτη και συμβάλει διά της μυητικής του οδού στην προσέγγιση της Παγκόσμιας Ιεραρχίας. Επί χιλιάδες χρόνια περίμενε και σχεδίαζε τούτο το άμεσα κοντινό μας μέλλον, εκπαιδεύοντας τους Μαθητές του και προετοιμάζοντας τον ίδιο για το μεγαλεπήβολο έργο που τον περιμένει. Τώρα που ανατέλλει μια νέα Εποχή, η Ιεραρχία είναι περισσότερο παρά ποτέ εμφανής διά του Τεκτονισμού και άλλων εσωτερικών σχολών που δεν έχουν απολέσει τις μυητικές τους κλείδες. Οι Τέκτονες καλούνται να εγκαινιάσουν τη νέα εποχή, μια εποχή Σύνθεσης και Αδελφοσύνης. Οι Διδάσκαλοι μας εκεί στους αόρατους κόσμους στέκονται τώρα, περιμένοντας από μας όσους φοιτούμε στα Τεκτονικά μυστήρια να κάνουμε, με τη δική μας ελεύθερη βούληση, τα απαιτούμενα πρώτα βήματα προς την κατεύθυνση της ενότητας, της συνεργασίας και της υπέρβασης. Θα αναδυθούν τότε, και η παρουσία τους στον κόσμο θα είναι γεγονός αναμφισβήτητο.

Ας δούμε το «θαύμα» της μύησης:

Η τεκτονική μύηση διαιρείται σε τρεις (ή περισσότερες) κύριες ομάδες ή τμήματα που αντιστοιχούν στις τρεις μεγάλες γραμμές δύναμης, τις τρεις μείζονες απόψεις της Παγκόσμιας Ιεραρχίας που μας είναι γνωστές—την άποψη της Θέλησης - Ισχύος, την άποψη της Αγάπης-Σοφίας και την άποψη της Νοημοσύνης. Κάθε τμήμα ενσωματώνει, διοχετεύει και επηρεάζεται από τη μια ή την άλλη από τις τρεις αυτές απόψεις. Σκοπός είναι η ανάδειξη του μυούμενου (ή ορθότερα της ψυχικής του ύπαρξης) ως κομμάτι της Παγκόσμιας Ψυχής, η ανάδειξή του ως Τελειοποιημένου Ανθρώπου. Θυμίζουμε τη ρήση του Marsilio Ficino: Η παγκόσμια Ψυχή απλώνεται –όπως η φωνή- σε όλα τα μέρη του Σύμπαντος και τα περιβάλλει. Η παγκόσμια Ψυχή συνδέει το σώμα με το πνεύμα. Ο Τεκτονισμός συνδέει την κοσμική ψυχή με την παγκόσμια και αυτήν με την παγκόσμια ιεραρχία, δηλαδή την έννοια του απείρου. Η μυητική πορεία της ψυχής του τέκτονα ξεδιπλώνεται στο άπειρο και αναζητά τη γνώση, τη μαγική γνώση, με τρόπο μαγικό δηλαδή ενορατικό, άμεσο και εσωτερικό. Δεν αρκείται στην εξωτερική θέαση των πραγμάτων και γι’ αυτό δεν μιλάμε μόνο για επιστημονική παρατήρηση, αλλά για μαγική αντίληψη που χρησιμοποιεί το σύμβολο και τη φαντασία ως γέφυρες που συνδέουν τον άνθρωπο με τον κόσμο και το θείο. Αυτή είναι η «υψηλή μαγεία» του Τεκτονισμού· χρησιμοποιεί τη μύηση και τη φαντασία όχι μόνο για να ερμηνεύσει τον κόσμο, αλλά και για να επηρεάσει τη συμπεριφορά των ανθρώπων προς όφελος του ανθρώπινου γένους.

Η Παγκόσμια Ιεραρχία σήμερα τον 21^ο αιώνα έχει αλλάξει μορφή. Αυτό το έχει κάνει πολλές φορές στη διάρκεια των αιώνων, καθώς μέλη της ανθρώπινης φυλής γίνονται μύστες και μετά Διδάσκαλοι, έτσι ώστε οι Δάσκαλοι των ανώτερων βαθμίδων να μπορούν να προχωρήσουν σε ανώτερο έργο. Πολλοί αφήνουν τον υλικό πλανήτη και προχωρούν σε υψηλότερες σφαίρες ή σε ανώτερους κόσμους, πνευματικές σφαίρες ή συστήματα. Όμως, η Ιεραρχία -όπως έγραφε ο Γράβιγγερ- συνεχίζει να εξωτερικεύεται όταν και όπου κρίνει μέσω των μυητικών συστημάτων και να γίνεται γνωστή φυσικό επίπεδο.

Ο Τεκτονισμός θεωρούμε ότι οφείλει να αποδεχθεί τη θέση του ως μυητικό σύστημα ως μυστική πρωτογενή ύλη (prima materia) και όχι ως εταιρία πολλαπλών σκοπών. Οφείλει να κάνει πραγματικότητα τη συνειδητοποίηση του γεγονότος ότι οφείλει να επιστρέψει έναν κόσμο υπερβατικό γεμάτο φαντασία (imagination < magic = μαγεία). Έχει φτάσει στο τέλος ενός κύκλου της δικής του εξέλιξης, τελείως ξέχωρα από την ανθρώπινη εξέλιξη, ενός κύκλου που τον αφορά ως Οργάνωση (Τάγμα) -στην πραγματικότητα, ως κομμάτι της Ιεραρχίας. Οφείλει να διευρύνει τη συνείδησή του έτσι ώστε να περιλαμβάνει όλα τα επίπεδα μέχρι και το πνευματικό. Κάθε κίνηση, κάθε απόφασή οφείλει να γίνεται υπό το φως αυτής της γνώσης, ότι δηλαδή αργά ή γρήγορα η μυητική φαντασία θα βγει στον καθημερινό κόσμο. Τότε πολλοί από τους Διδασκάλους θα αναδειχθούν ως Σοφοί και τότε οι μυητικές κλείδες θα αρχίσουν να λειτουργούν «μαγικά» στο φυσικό επίπεδο, ενεργοποιώντας τα «άγνωστα» εσωτερικά επίπεδα.

ΤΕΚΤΟΝΙΚΟ ΕΓΡΗΓΟΡΟΣ

Πριν αναλύσουμε το θέμα μας, καλό θα ήταν να κάνουμε μια διάκριση μεταξύ των όρων Ψυχή και Πνεύμα. Σύμφωνα με τις πνευματικές παραδόσεις, που έχουν ως στόχο να επιταχύνουν την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους και του ανθρώπινου πνεύματος, ο άνθρωπος είναι μια οντότητα η οποία συνίσταται από τρεις βασικές υποστάσεις.

1. Το σώμα, που είναι ο γνωστός μας υλικός οργανισμός, ο οποίος μας καθηλώνει και μας φέρνει σε επαφή με τον υλικό κόσμο, προς απόκτηση εμπειριών και ικανοτήτων.

2. Την ψυχή, που μας γίνεται έμμεσα αισθητή, σαν ο κόσμος των προσωπικών μας αισθημάτων, το υποσυνείδητό μας. Είναι ένα διάμεσο ενεργειακό σώμα, που εξασφαλίζει την επικοινωνία του σώματός μας, με το ανώτερο πνεύμα, του οποίου είμαστε εκδήλωση.

3. Το πνεύμα, που είναι η Θεία Ουσία μέσα μας. Είναι, όπως λέγεται, ο Ανώτερος Εαυτός μας. Ως πνεύμα λανθασμένα χαρακτηρίζουμε τις λογικές διεργασίες της σκέψης μας. Αυτές είναι ένας πολύ μακρινός «απόηχός» του και μάλλον βρίσκονται στην περιοχή της ψυχής που έρχεται σε επαφή με μία από τις πολλές όψεις του πνεύματος.

Ένα «εγρηγορός» (αυτό το οποίο γρηγορεί και επιτηρεί άγρυπνα – ένας φρουρός, ένας βοηθός), είναι ένας ενεργειακός ψυχικός οργανισμός, που συνδέει τα μέλη μιας οποιασδήποτε ομάδας. Είναι η «ομαδική ψυχή» της.

Ομαδική ψυχή έχουν τα έθνη, τα πολιτικά κόμματα, οι θρησκείες, οι διάφοροι κοινωνικοί οργανισμοί, ακόμα και οι παρέες των ανθρώπων. Η ομαδική ψυχή, σχηματίζεται από το σύνολο των αισθημάτων, των σκέψεων, των προσδοκιών, των ενεργειών, όλων των μελών μιας ομάδος και καθίσταται η «προστάτιδα θεότητά της». Την προστατεύει από εξωτερικές επιθέσεις, προσελκύει τους ομοϊδεάτες, απωθεί τους αντιπάλους, εμψυχώνει με πάθος και αφοσίωση τα μέλη της.

Υπάρχουν στην ιστορία πολλές περιπτώσεις στρατιωτικά και οικονομικά ασθενέστερων λαών που κατόρθωσαν να επικρατήσουν έναντι ισχυροτέρων αντιπάλων, ακριβώς διότι διέθεταν ισχυρότερο εγρηγορός, το οποίο κέρδισε τις μάχες στο αόρατο ενεργειακό επίπεδο, πολύ πριν οι μάχες αυτές δοθούν στον ορατό μας κόσμο.

Τα εγρηγορότα είναι ψυχικές ενέργειες και απεικονίζουν την ποιότητα του χαρακτήρα της ομάδας που τα δημιούργησε. Στην ναζιστική Γερμανία, σχηματίστηκε ένα πολύ ισχυρό, αλλά νοσηρό εγρηγορός, που σαν μια επιδημία ψυχικού τύπου, εύκολα επικράτησε απέναντι σε άλλες ηθικά ποιοτικότερες αλλά ασθενέστερες ομαδικές ψυχές. Οι ναζί ήταν παθιασμένοι, αφοσιωμένοι και οπλισμένοι με πολλά «επιχειρήματα». Αυτά τα χαρακτηριστικά ενίσχυαν την ατομική ψυχή του καθενός, η οποία σαν κύτταρο ενός οργανισμού (της ομαδικής ψυχής) συνέβαλε στην οικοδόμηση του ηθικά εκφυλισμένου, αλλά ενεργειακά ισχυρού, ναζιστικού εγρηγορότος.

Υπάρχουν μηχανισμοί οι οποίοι μας επιτρέπουν να συνδεθούμε με κάποιο εγρηγορός. Πρέπει αρχικά να ενστερνιστούμε τα ιδανικά και τους στόχους της ομάδας την οποία αυτό επιβλέπει. Αυτό μας συντονίζει ενεργειακά. Επίσης τα εγρηγορότα εκφράζονται με ορισμένα σύμβολα και η απεικόνισή τους στην διάνοια και στα συναισθήματά μας, είναι ένα «κανάλι», ένα «καλώδιο», μέσω του οποίου η δύναμη της συγκεκριμένης ομαδικής ψυχής διοχετεύεται στην ατομική μας ψυχή.

Ένα πολύ λεπτό σημείο είναι τι είδους πνεύμα βρίσκεται «πίσω» από την ομαδική ψυχή, αν βρίσκεται κάποιο πραγματικό πνεύμα (κάποια αληθινή ανώτερη αυτοσυνειδητή οντότητα), ή η συγκρότηση της ομάδας είναι μόνο ψυχοσωματική.

Μπορούμε να φανταστούμε τις πραγματικά ανώτερες δυνάμεις σαν το Φως που βρίσκεται μέσα σε ένα δωμάτιο. Στους τοίχους του δωματίου υπάρχουν ανοίγματα με συγκεκριμένα συμβολικά σχήματα. Ένα τρίγωνο, η απεικόνιση μιας θεότητας, ένα σύνθετο συμβολικό σχήμα, ίσως ένας αριθμός, κάποια ιδανικά κ.α. Μέσα από τα ανοίγματα αυτά ακτινοβολεί σε μας το Φως που βρίσκεται στο κλειστό δωμάτιο. Αυτά τα ανοίγματα, εμψυχωμένα από τις ενέργειες των ανθρώπων που ασχολούνται μαζί τους και τα πιστεύουν, αλλά ταυτόχρονα εμψυχωμένα και από το εσωτερικό φως, είναι τα εγρηγορότα, ή οι ομαδικές ψυχές και οι άνθρωποι που συνδέονται μαζί τους (επικοινωνώντας με το Φως του δωματίου μέσω αυτών), απαρτίζουν μια ομάδα, μια οικογένεια, ένα σύλλογο, μια θρησκεία, στο υλικό επίπεδο.

Αν το εγρηγορός παρακμάσει, ασθενήσει, σβήσει, τότε η αντίστοιχη ομάδα ασθενεί, ή διαλύεται, διότι δεν υπάρχει πλέον η ενέργεια που την ζωογονεί. Και εδώ ερχόμαστε σε ένα μεγάλο θέμα, αυτό της «ψυχικής υγιεινής» ενός έθνους, ή μιας οποιασδήποτε ομάδας. Τα ζητήματα της υγιεινής αυτής εξετάζονται από δύο πλευρές. Από την πλευρά της έντασης της ενέργειας, και από την πλευρά της ποιότητάς της. Όμως μια μελέτη αυτού του είδους, δεν είναι του παρόντος. Όσοι όμως γνωρίζουν πώς να διαχειρίζονται τις δικές τους ψυχικές ενέργειες (γνώση που αποκτάται με την εξάσκηση και δεν την διαθέτουμε μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκαμε ή επειδή έχουμε κάποιες μεγάλες ιδέες για το άτομό μας) μπορούν αναλογικά να συμπεράνουν ποια πρέπει για παράδειγμα να είναι η κοινωνική και η προσωπική τους δράση, ώστε να ενισχύσουν και να εξυγιάνουν μια ομαδική ψυχή, στην οποία συμμετέχουν.

Όσοι αποφασίζουν να εργαστούν επί του εαυτού τους, συνδεόμενοι με κάποια «παραδοσιακά», ζωντανά εγρηγορότα, που πίσω τους «κρύβεται» το Πνεύμα, και η ενέργεια όλων των ζώντων και αναχωρησάντων συνεργατών και βοηθών, αισθάνονται σαν να έχουν συνδεθεί με μια ηλεκτρική παροχή ρεύματος υψηλής τάσης. Η σύνδεση αυτή δεν είναι συμβολική, αλλά απολύτως πραγματική. Άφθονη ενέργεια τίθεται στην διάθεσή τους και η πρόοδός τους αυξάνει γεωμετρικά. Αρκεί να σεβαστούν ορισμένους κανόνες, ώστε να μην διακοπεί η παροχή, ή για να μην «κεραυνοβοληθούν», λόγω της άγνοιας και της αλαζονείας τους.

Σκεφτείτε, αν θελήσουμε με σύνεση να χρησιμοποιήσουμε το ηλεκτρικό ρεύμα, θα έχουμε θετικά αποτελέσματα, αν όμως είμαστε απρόσεκτοι, ή ακόμα χειρότερα, αν με αυτό θελήσουμε να βλάψουμε κάποιον, τότε η «ειμαρμένη» θα μας χτυπήσει αλύπητα, είτε είμαστε ένας μεμονωμένος άνθρωπος, είτε μια οργανωμένη ομάδα, είτε ένα έθνος, είτε ίσως ολόκληρη η ανθρωπότητα.


Η ποιότητα ενός εγρηγορότος – ομαδικής ψυχής, εξαρτάται από την ποιότητα των συμμετεχόντων στην ομάδα την οποία αυτό εμψυχώνει και επιβλέπει. Οι ατομικές ψυχές των ανθρώπων είναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, σαν τα κύτταρα ενός οργανισμού, του οργανισμού της ομαδικής ψυχής. Και το κάθε κύτταρο έχει την συμβολή του και την αντίστοιχη ευθύνη για την υγεία του σώματος στο οποίο ανήκει. Ο οργανισμός όμως είναι ισχυρότερος από το μεμονωμένο κύτταρο και το να αντιπαρατεθεί κανείς μετωπικά σε ένα εγρηγορός είναι σαν να «λακτίζει προς κέντρα». Αν «ανοιχτούμε» στις ενέργειες μιας ομαδικής ψυχής, αυτή θα μας κατακλύσει και θα μας παρασύρει στις δικές της επιδιώξεις. Καλύτερα είναι να κρατάμε αποστάσεις και να μην εκτιθέμεθα άσκοπα σε μη ελεγχόμενες από εμάς επιδράσεις.


Η συμμετοχή μας σε συνάθροιση ενός όχλου για παράδειγμα, μας εκθέτει στην υποβαθμιστική δύναμη της συγκεκριμένης ομαδικής ψυχής. Ιδίως αν μέσα μας παρουσιαστεί κάποιο ενδιαφέρον για τον λόγο της συνάντησης αυτής και για τα επιχειρήματα, τα συνθήματα και τους στόχους της. Τότε ανοίγει μέσα μας μια «πύλη», συνδεόμαστε ψυχικά με το εν λόγω χαμηλής ποιότητας, αλλά μεγάλης έντασης εγρηγορός και ισοπεδωνόμαστε σαν προσωπικότητες. Αν δεν ενδιαφερθούμε, δεν παρασυρθούμε εσωτερικά, έχουμε ελπίδες να διατηρήσουμε την ακεραιότητα της συνείδησής μας και την ελευθερία της βούλησης, όχι γιατί θα «νικήσουμε» αυτή την ομαδική ψυχή, αλλά γιατί απλώς δεν θα συνδεθούμε καθόλου μαζί της.

Η σύνδεση και η επικοινωνία μας με τις ομαδικές ψυχές είναι μια πραγματική τέχνη. Θα συνδεθούμε με κάποιες από αυτές ή όχι; Ποια είναι η ποιότητά τους; Και αν συνδεθούμε, ποια θα είναι η σχέση μας; Μεγάλο μέρος της ελεύθερης βούλησης και της ανεξαρτησίας της προσωπικότητάς μας, εξαρτάται από την στάση μας απέναντι στις ομαδικές ψυχές και η ενσυνείδητη διαχείριση αυτών των καταστάσεων μας καθιστά υπολογίσιμους παράγοντες στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους.