ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.............

ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ...
      Παιδί μου, Αν μια μέρα με δεις γέρο, αν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ, έχε υπομονή. Θυμήσου πόσο καιρό μου πήρε για να σου τα μάθω εσένα αυτά. Εάν όταν μιλάω μαζί σου επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μη με διακόπτεις, άκουσε με. Oταν ήσουν μικρός, κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι, μέχρι να σε πάρει ο ύπνος. Όταν δεν θέλω να πλυθώ, μη με μαλώνεις και μη με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή. Θυμήσου που έτρεχα πίσω σου κι εσύ έβρισκες δικαιολογίες για να μην πλυθείς. Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες, δώσε μου χρόνο και μη με κοιτάς ειρωνικά. Εγώ είχα όλη την υπομονή να σου μάθω το αλφάβητο. Όταν κάποιες φόρες δεν μπορώ να θυμηθώ ή χάνω τον ειρμό των λέξεων, δώσε μου χρόνο να θυμηθώ. Κι αν δεν τα καταφέρνω, μη θυμώνεις. Εγώ άκουγα τις ασυναρτησίες σου με υπομονή και προσπαθούσα να βγάλω νόημα. Όταν δεν καταλαβαίνεις τι λέω, προσπέρνα το χωρίς να με μειώνεις. Το πιο σπουδαίο πράγμα δεν είναι εκείνο που λέω, αλλά η ανάγκη που έχω να είμαι μαζί σου και κοντά σου, να με ακούς. Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπουν να βαδίσω, μη μου φέρεσαι σαν να είμαι βάρος. Στάσου κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα, όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός κι έκανες τα πρώτα σου βήματα. Όταν λέω πως θα ήθελα να πεθάνω, μη θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το πω. Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζω, απλά επιβιώνω για να μπορώ να σε βλέπω. Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι, παρ'όλα τα λάθη μου, πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα, για να σου ανοίξω τον δρόμο. Βοήθησέ με να περπατήσω πιο κάτω, να τελειώσω τις ημέρες μου, με αγάπη και υπομονή. Όπως εγώ σε βοήθησα να τις αρχίσεις με άπειρη αγάπη και υπομονή.
Σε αγαπώ παιδί μου…

TEKTONIKH TEXNH

Ο Τεκτονισμός δεν είναι μια αξιωματική αλήθεια, που πρέπει κανείς να την δεχτεί ευνουχίζοντας την νοημοσύνη του. Είναι βιωματική πράξη, μια άλλη όραση του Κοσμικού γίγνεσθαι, μια αναδυομένη Αφροδίτη που προσπαθεί να δει το Αρχετυπικό Ανδρόγυνο μέσα από τους οφθαλμούς της Ψυχής, πάλλεται και δονείται σε άλλες αξιωματικές αρχές, μακρά από τις επικρατούσες αξιωματικές ετερότητες της κοινωνίας των αμύητων.

Αρχή της Τεκτονικής ζωής είναι η ελευθερία της ετερότητας, μια διαπροσωπικότητα Κοσμικού διαλόγου, επιθυμία οντολογικής ανίχνευσης της Πρώτης αρχής, μέσω των αιθερικών οφθαλμών του Πνεύματος, που δεν γνωρίζει Τέλος, παρά μόνο την ασυμπτωτική καμπύλη στον άξονα του Παγκόσμιου Γίγνεσθαι.

Η ιστορική παρουσία του Τεκτονισμού είναι δείκτης Ελευθερίας, μια παρτιτούρα του Αιωνίου Φωτός, ένας αλγοριθμικός τύπος της Αέναης κίνησης του Όντος, που δεν υποκαθιστά τον άνθρωπο, αλλά τον ενώνει με τους άλλους μέσω της χωροχρονικής ενότητας του.

Ο Τεκτονισμός δεν έχει οπαδούς, μόνο αδελφούς, που γεννιούνται στο τρίαθλο της Ατραπού της αυταπάρνησης της προσωπικότητας, ιππότες της ισότητας, γιατί γνωρίζει ότι όλοι είμαστε αδέλφια μέσω της Μεγάλης Εκρηξης, άρνηση της δουλείας, έλογοι απολογητές του Φωτός.

Στον Τεκτονισμό συναντά κανείς πράγματα δυσεύρετα στον αμύητο κόσμο,Ομορφιά, Τάξη, Λειτουργική ομορφιά, Νόημα ζωής, Εσωτερική εργασία και Εξωτερική προσφορά.Ο Τέκτονας έρχεται σε επαφή με τον ανανεωμένο εαυτό του,με την Μύησή του,μετέχει σε μια κοινότητα που έχει στόχο την ολοκληρωτική ενότητα με τους Αδελφούς, μακρυά από το πνεύμα της μετανεωτερικότητας,που είναι η προσωπική ευημερεία μέσω της κατανάλωσης αγαθών, γιατί έχει αφήσει προ πολλού τα μέταλλα εκτός του εσωτερικού και εξωτερικού ναού.
Είναι αδελφός με τους αδελφούς, γιατί έτσι των αναγνωρίζουν, πνευματικό τέκνο του Σεβάσμιου, με τον οποίο βρίσκεται σε δυναμική ισορροπία, έτσι ώστε ο θερμικό θάνατος του πνεύματος να αργήσει να έλθει.
Μέσα στην Στοά γίνεται μια διαρκής μάχη μεταξύ εγώ και υπερεγώ, όπως ο Φρούντ και οι επίγονοι του το ορίζουν, αποτέλεσμα της οποίας είναι ένας μαραθώνιος αγώνας επί της Ατραπού, τελικός σκοπός είναι η Ανατολή.