Τι θα μπορούσε από τη παλιά αίγλη της ανθρωπιάς και αδολης προσφοράς, να αντιπροσωπεύουν οι Ιπποτικές αρχές ;;;;
Που είναι η ευγένεια η ντομπροσύνη, η άδολη προσφορά, η αυτοθυσία και το χρέος τιμής; Πώς θα ξεπεράσουμε κρίσεις αξιών θεσμών, θεοποίηση του πλούτου και καταπάτηση κάθε έννοιας δικαιοσύνης;
Ορισμένοι ρομαντικοί Ιππότες της εποχής μας, κρατούν ακόμα το Ναιτικό ξίφος της τιμής υπερήφανα και ελπίζουν στη βελτίωση της κοινωνίας του Υλισμού. Μέσα από το αγνό τους παράδειγμα, ορθώνουν και μορφώνουν με τις αρχές και τις αξίες της Ιπποσύνης. Φωτεινός φάρος, καθαρής σκέψης, αλτρουισμού και τιμιότητας.
Οι Στρατιώτες του Χριστού, στην ιστορική πορεία τούς, εξέφρασαν μία ανάγκη της εποχής. Τη φύλαξη των προσκυνητών στους Αγίους Τόπους, τη φύλαξη των ιερών και οσίων της πίστης μας και τη διαφύλαξη της ακεραιότητας του Βασιλείου των Ουρανών , της Ιερουσαλήμ με τα όπλα. Αποτέλεσαν τον ιδανικό συγκερασμό, μοναστικής ζωής και στρατιωτικής υπηρεσίας. Φτωχική λυτή ζωή με νηστία και προσευχή, όμως με το Ναΐτικο ξίφος της πίστης στο χέρι. Όπως όλες οι σπουδαίες προσπάθειες στην ιστορική διαδρομή αιώνων, έτσι και το Τάγμα των Ιπποτών του Ναού του Σολομώντα, εβλήθει από πολιτικές μικρότητες, σκοπιμότητες οικονομικής ματαιοδοξίας και ζήλειας απο την τότε πολιτική μοναρχική, άρχουσα τάξη. Οι υπερασπιστές της πίστης του Χριστού, κατηγορήθηκαν ως ματαιόδοξοι, ως προσκηνούντες τον σατανικό Μπαφομέτ, ως καταπατητές του Σταυρού. Αυτοί που περήφανα ενδύθηκαν το Σταυρό και γέμησαν το χιτώνα , με το αίμα τους , κατηγορήθηκαν ως αντίχρηστοι. Γιαυτό και εξοντώθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους. Η Μοναρχική εξουσία της εποχής, σφετερίστηκε την περιουσία τους και καρπώθηκε την εξουσία τους. Όσοι γλύτωσαν, κατάφεραν να σώσουν την τιμή και την υπόληψη τούς, μέσα σε θαυμαστά αλλά Τάγματα , έως σήμερα...
Ηλιας ΜΙχελης
Οι Στρατιώτες του Χριστού, στην ιστορική πορεία τούς, εξέφρασαν μία ανάγκη της εποχής. Τη φύλαξη των προσκυνητών στους Αγίους Τόπους, τη φύλαξη των ιερών και οσίων της πίστης μας και τη διαφύλαξη της ακεραιότητας του Βασιλείου των Ουρανών , της Ιερουσαλήμ με τα όπλα. Αποτέλεσαν τον ιδανικό συγκερασμό, μοναστικής ζωής και στρατιωτικής υπηρεσίας. Φτωχική λυτή ζωή με νηστία και προσευχή, όμως με το Ναΐτικο ξίφος της πίστης στο χέρι. Όπως όλες οι σπουδαίες προσπάθειες στην ιστορική διαδρομή αιώνων, έτσι και το Τάγμα των Ιπποτών του Ναού του Σολομώντα, εβλήθει από πολιτικές μικρότητες, σκοπιμότητες οικονομικής ματαιοδοξίας και ζήλειας απο την τότε πολιτική μοναρχική, άρχουσα τάξη. Οι υπερασπιστές της πίστης του Χριστού, κατηγορήθηκαν ως ματαιόδοξοι, ως προσκηνούντες τον σατανικό Μπαφομέτ, ως καταπατητές του Σταυρού. Αυτοί που περήφανα ενδύθηκαν το Σταυρό και γέμησαν το χιτώνα , με το αίμα τους , κατηγορήθηκαν ως αντίχρηστοι. Γιαυτό και εξοντώθηκαν στο μεγαλύτερο μέρος τους. Η Μοναρχική εξουσία της εποχής, σφετερίστηκε την περιουσία τους και καρπώθηκε την εξουσία τους. Όσοι γλύτωσαν, κατάφεραν να σώσουν την τιμή και την υπόληψη τούς, μέσα σε θαυμαστά αλλά Τάγματα , έως σήμερα...
Ηλιας ΜΙχελης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου