Αδ. Τρις ισχυρέ Διδ.
Θα θελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να καταθέσω απόψε μερικές σκέψεις μου αλλά και όλους τους παρευρισκόμενους αδ. μυστικούς διδάσκαλους των οποίων η παρουσία με τιμά ιδιαίτερα .
Θα προσπαθήσω να δώσω μία ερμηνεία πάνω στην απάντηση του Α΄ Επιθεωρητή της στοάς στο ερώτημα του Τρις Ισχυρού Διδασκάλου που τον έχει ρωτήσει ποιο είναι το καθήκον του και εκείνος απαντά Να παραμείνω πιστός μέχρι θανάτου .
Όμως πριν προσπαθήσω να ερμηνεύσω την απάντηση του Α΄ Επιθεωρητή πρέπει να δούμε τι είναι εκείνο που τον ώθησε να δώσει αυτή του την απάντηση.
Δηλαδή τι είναι εκείνο που μπορεί να αλλάξει την ζωή κάποιου και να τον συγκλονίσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να δηλώνει ότι θα παραμείνει πιστός μέχρι θανάτου ; Τι είναι δηλαδή εκείνο που περιέχει μέσα του τέτοια ορμή που να ανατρέπει της προηγούμενες σκέψης του , με ένταση και μία δραστικότητα κοσμογονική ;
Αυτό , μπορεί να το πετύχει μόνον ένα αληθινό δαιμόνιο δημιούργημα του πνεύματος , ένα έργο ηφαιστειώδες που να λειτουργεί σαν κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ιστορίας.
Όσοι διαβάζουν τα τυπικά μας μες στην πρώτη και ακατάσχετη περιέργεια της ανθρώπινης ψυχής , δεν θα αρνηθούν ποτέ την παγκόσμια σημασία τους , μήτε θα ξεχάσουν ποτέ τα προβλήματα που θέτουν οι σελίδες τους , όσο και εάν θεωρούσαν τις προγενέστερες σκέψεις και απόψεις τους βαθιά ριζωμένες μέσα τους.
Τα τυπικά δεν είναι βέβαια άμεσα κατάλληλα για την δημιουργία τεκτονικής σκέψης. Χρειάζεται κάποια προσπάθεια , κάποια προηγούμενη εξάσκηση στον τεκτονικό τρόπο σκέψης , ειδεμή ο αδ. δεν θα καταλάβει πολλά πράγματα μες στο συμπυκνωμένο ανάγνωσμα , θα παρεξηγήσει ίσως τα περισσότερα και μπορεί να κλείσει τα βιβλία των τυπικών με το μυαλό γεμάτο ερωτήματα και χωρίς ενθουσιασμό. Όμως ένα μυαλό σχετικά προικισμένο και με βασικό υπόβαθρο μπορεί να μπει αμέσως στο νόημα των τυπικών και να τρομάξει μπροστά στο μέγεθος της ανακάλυψής του.
Και μίλησα για σχετικά προικισμένα και με βασικό υπόβαθρο γνώσεων μυαλά επειδή τα πολλά και αμέθοδα διαβάσματά μας , τυχαία τις περισσότερες φορές , μας δίνουν ένα μεγάλο πλήθος ακατάστατες , αταίριαστες και συγκεχυμένες γνώσεις. Η σκέψη μας , παραφορτωμένη ,
θολή και άστατη , δεν μπορεί τις περισσότερες φορές να προσανατολιστεί σε κανένα ζήτημα.
Οι εντυπώσεις του αδ. μέσα στο περιβάλλον του Τεκτ. αυξάνουν πολλές φορές αυτή την σύγχυση θέτοντας συνεχώς νέα προβλήματα στο πνεύμα του που σκεφτότανε σχεδόν άναρχα μιας και γνώσεις και παρατηρήσεις ήτανε ένας σωρός ακατέργαστο υλικό.
Κι όμως , τα τυπικά μας έχουν την δυνατότητα να βάλλουν μία τάξη μες σ΄ αυτό το πνευματικό χάος. Το κάθε μέρος του προϋπάρχοντος άξεστου υλικού ταξιθετείτε με μόνιμο τρόπο και όλα μαζί αποτελούν ένα αρμονικό σύμπλεγμα που μοιάζει πια ατράνταχτο και αδιάσπαστο .
Τότε είναι που η ανησυχία της πνευματικής αστάθειας και η αγωνία για την αναζήτηση ιδεών που να μας οδηγούν στην ουσιαστική ευδαιμονία κοπάζουν πια .
Η σκέψη ηρεμεί και η τεκτονική θεώρηση των πραγμάτων εξολοθρεύει βαθμιαία κάθε αντίφαση μες το πνεύμα κάθε ερευνητή. Καίει σαν το σίδερο θαρρείς όλα τα ανυπόταχτα και άναρχα βλαστάρια της φαντασίας , τα όνειρα και τους ρομαντισμούς , τυχόν μεταφυσικές διαθέσεις , καταργεί όλα τα στοιχεία της αβεβαιότητας , διατηρώντας μονάχα την αναμφισβήτητη , την χειροπιαστή πραγματικότητα , ξεκαθαρισμένη και υποταγμένη σε έναν απλό , ευκολονόητο και ολοφάνερο μηχανισμό που καμία δύναμη δεν μπορεί να αντισταθεί.
Τότε ο κόσμος μας γίνεται απλός , φοβερά απλός , φτάνει μονάχα να είσαι ικανός να κατανοήσεις την τεκτ. θεώρηση των πραγμάτων λυτρωμένος από τις ομίχλες της φαντασίας σου και από τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες που στοίβαξε μέσα μας η αφέλεια των αιώνων .
Πιστός λοιπόν αδ. μου .
Άς δούμε τις έννοιες που περιέχει η λέξη πιστός γιατί μέσα σ΄ αυτή περιέχεται η ουσία της πρότασης. Σαν ουσιαστικό χρησιμοποιείται σαν αυτός που πιστεύει , που ακολουθεί κάτι ενώ σαν επίθετο είναι αυτός που παραμένει σταθερός , αφοσιωμένος σε κάτι , που δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη σε κάτι ή που ταυτίζεται ( ολόιδιος) με κάτι.
Πέραν όμως της λέξης πιστός υπάρχουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα σύνθετα της λέξης . Αξιόπιστος , απιστία , δύσπιστος , έμπιστος , εμπιστοσύνη
Ο Α΄ Επιθεωρητής λοιπόν αδ. μου μας λέει , απαντώντας στο ερώτημα , ότι έχει την πρόθεση να παραμείνει πιστός . Δηλαδή να είναι πρώτα απ΄ όλα αφοσιωμένος αλλά και σταθερός , συνεπής αλλά και προσηλωμένος στις
ιδέες και τις πεποιθήσεις του , και κυρίως αγωνιζόμενος για τα πιστεύω του .
Και ξέρεται κάτι αδ. μου ; Με αυτή του τη δήλωση ο Α΄ επιθεωρητής βεβαιώνει τους παρευρισκομένους αδ. ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στους σκοπούς και στους στόχους του τάγματος ενώ με την ενεργή συμμετοχή του ταυτίζεται με τα ιδεώδη του.
Έτσι στην συνείδηση των αδ. καθίσταται αξιόπιστος και έμπιστος. Είναι ένας σημαίνων αδ. που μας εμπνέει ασφάλεια και εμπιστοσύνη.
Όμως αδ. μου , ποιος είναι ο Α΄ Επιθεωρητής ? Σύμφωνα και με τα τυπικά είναι ο υπηρέτης του καθήκοντος . Είναι εκείνος ο αδ. που έχοντας περάσει τα μυητικά στάδια του συμβολικού Τεκτονισμού έχει πλέον συνειδητοποιήσει τον τρόπο και την μέθοδο που ακολουθήθηκε προκειμένου να αναγεννηθεί.
Κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής του , τρόπον τινά, πορείας κατανόησε τις νοητικές του ελλείψεις και αναγνώρισε τα ελαττώματά του . Έπειτα αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα προσπαθώντας για την αυτοβελτίωσή του και αντιλήφθηκε , κατά την διάρκεια του δημιουργικού του βίου , ότι μόνον μέσω της εργασίας μπορεί να αποκτήσει τα εφόδια και τις γνώσεις που θα του επιτρέψουν να παραμείνει ελεύθερος. Το κυριότερο όμως όλων διάβηκε την θύρα του θανάτου , απέκτησε παιδία θανάτου , αντιλήφθηκε την έννοια του προσωρινού , της ματαιότητας και του τέλους πεπεισμένος όμως ότι αυτό το πέρασμα είναι απλός μία άλλη κατάσταση της ύπαρξής του αφού πιστεύει στην αθανασία της ψυχής .
Όμως η τεκτονική του εκπαίδευση αδ. μου δεν σταμάτησε εκεί. . Για να αναλάβει την τιμητική έδρα του Α΄ Επιθεωρητή της Στ. Τελειοποιήσεως σημαίνει ότι έκλεισε μεν επιτυχώς τον πρώτο κύκλο φοίτησης του Συμβολικού Τεκτονισμού αλλά και ότι ο χαρακτήρας , οι γνώσεις και εν γένει η τεκτονική του στάση και παιδεία εκτιμήθηκαν και επιβραβεύθηκαν από τους αδ. του Αρχαίου και αποδεδεγμένου Σκωτικού τύπου .
Έτσι αδ. μου θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γνώση και κατανόηση του κύκλου που μέχρι τώρα διέγραψε μέσα στα τεκτονικά εργαστήρια ο αδ. Α΄ Επιθεωρητής μαζί με την αναγνώριση των αδ. είναι που δίνει αξία στα λεγόμενά του .
Εδώ δεν θα μπορούσα να μην επισημάνω ότι του επιθέτου πιστός προηγείται η υποτακτική του αορίστου του ρήματος παραμένω στην ενεργητική φωνή το «να παραμείνω ».
Δηλαδή ο αδ. Α΄ Επιθεωρητής στην απάντηση πιο είναι το καθήκον του δεν απαντά με ρήματα όπως π.χ. να είμαι , να προσπαθώ , να φροντίζω που να δείχνουν ή να υπονοούν ελπίδα , βεβαιότητα ή και πρόθεση αλλά χρησιμοποιεί το ρήμα παραμένω που υποδηλώνει με σαφή τρόπο ότι υπάρχει περίπτωση εξωγενείς καταστάσεις και γεγονότα ή και τυχόν προσωπικές αδυναμίες να τον οδηγήσουν σε αδυναμία εκπλήρωσης των καθηκόντων του.
Όμως αδ. μου ο αδ. Επιθεωρητής δηλώνει πιστός .
Σε τι όμως ?.
Ας δούμε λοιπόν τι αξίες μπορεί να αντιπροσωπεύει ο αδ. Α΄ Επιθεωρητής . Κατά την διάρκεια του τεκτονικού του βίου ασπάστηκε , αποδέχθηκε και γαλουχήθηκε με αξίες που έχουν σαν στόχο την αδελφοσύνη των ανθρώπων ακόμα και αν τους χωρίζουν διαφορές πνευματικών και υλικών προσόντων , καταγωγής , θέσεως, εθνικότητος , φυλής , χρώματος , γλώσσης ή θρησκείας γιατί αυτοί γεννώνται ελεύθεροι και έχουν τα αυτά δικαιώματα.
Διδάχθηκε να αμύνεται υπέρ των αδικούμενων , να σέβεται την ελευθερία , να καταδικάζει τον ολοκληρωτισμό κάθε μορφής και να αναγνωρίζει την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων .
Να τιμά ιδιαίτερα την εργασία η οποία ουσιαστικά τον ελευθερώνει και να ατενίζει με επιείκεια την ανθρώπινη πλάνη και προκατάληψη καταπολεμώντας τες με την πειθώ. Και όλα αυτά αδ. μου με ένα και μόνο στόχο . Την ευδαιμονία της ανθρωπότητας.
Ουσιαστικά λοιπόν αδ. μου ο Α΄ επιθεωρητής κάθε φορά που υπόσχεται ότι θα παραμείνει πιστός , δίνει την αιώνια υπόσχεση τήρησης και διατήρησης αυτών των αρχών στον τρις ισχυρό διδ.
Μία υπόσχεση η οποία έχει αποδέκτη αφενός μεν τον Τρις Ισχυρό Διδ. για την συνέχιση του έργου αυτού όταν και άμα τον διαδεχθεί ( μην ξεχνάμε ότι ο αδ. Α΄ επιθεωρητής είναι ο δεύτερος τη τάξει στο εργαστήριο ) και αφετέρου όλους τους αδ. ότι αυτές οι αρχές θα διατηρηθούν αναλλοίωτες .
Η δήλωση τώρα του επιθεωρητή ότι προκειμένου να υπηρετήσει πιστά αυτές τις ιδέες και τους σκοπούς του τάγματος θα θυσίαζε ακόμα και την ζωή του δείχνει απλός την ιερότητα, την βαρύτητα αλλά και την αξία αυτής της δήλωσης .
Μέχρι θανάτου λοιπόν , γιατί η σταθερότητα και η αφοσίωση του Α΄ επιθεωρητή μόνον με το τέλος του μπορούν να σταματήσουν .
Γιατί ο θάνατος αδ. μου, η οριστική παύση όλων των βιολογικών λειτουργιών που υποστηρίζουν την διαβίωση ενός οργανισμού είναι μία πραγματικότητα που είναι εκεί , μας περιμένει και το γνωρίζουμε πολύ καλά από την πρώτη στιγμή του ερχομού μας σ΄ αυτόν τον κόσμο.
Και ενώ μπορεί νάναι ένα γεγονός που φαίνεται αφύσικο στον άνθρωπο όταν σχετίζεται με τον εαυτό και το άμεσο περιβάλλον του, φαίνεται όμως φυσικό, όταν σχετίζεται με τους άλλους.
Και αυτή η αναφορά στον θάνατο γίνεται γιατί είναι ο προσωπικός αντίπαλος του καθενός μας . Εξισώνει όλους τους ανθρώπους μιας και ακόμη και οι πιο ισχυροί της γης οφείλουν να υποκύψουν στο δρεπάνι του αδυσώπητου αυτού θεριστή.
Ο θάνατος μας παραμονεύει . Δεν γνωρίζει όρια ηλικίας, ούτε μεροληπτεί. Είναι κάτι που φοβούμαστε όλοι , επιφυλάσσεται να συναντήσει όλους μας και το ζήτημα του ερχομού του είναι απλώς ζήτημα χρόνου.
Και αδ. μου ο άνθρωπος συναντά τον θάνατο μία και μόνο φορά, αλλά είναι υποχρεωμένος να τον συναντήσει!
Εδώ όμως αδ. μου οφείλουμε να επισημάνουμε κάτι που νομίζω ότι είναι το σπουδαιότερο και ουσιωδέστερο στην πρόταση του αδ. Επιθεωρητή .
Η δήλωσή του ότι θα παραμείνει πιστός οφείλει να περιέχει και να παρέχει την εγγύηση προς όλους τους αδ. ότι η επιλογή και ο αγώνας που κάνει ( και
που μπορεί να φτάσει μέχρι και τον θάνατο ) για την επίτευξη των στόχων και των σκοπών του Τάγματος έχει προέλθει από άνθρωπο σκεπτόμενο .
Και όταν λέμε σκεπτόμενο άνθρωπο εννοούμε εκείνον που έχει την δυνατότητα να επεξεργαστεί νοητικά δεδομένα και να αποφασίζει . Όχι απλά να εκτελεί εντολές .
Δηλαδή αδ. μου προσέξτε ! δεν έχει αξία να απαντά στην ερώτηση του Τρις Ισχ. Διδ. κάποιος που να ενσαρκώνει τη μη –σκέψη , την αναισθησία της συνείδησης , την αδυναμία διάκρισης του καλού από το κακό . Και αυτό το λέω γιατί τότε η αδυσώπητη έννοια του καθήκοντος θα υπερέβαινε οποιαδήποτε έννοια του δικαίου.
Μην ξεχνάμε αδ. μου ότι οι τερατωδίες αποτελούν δυνατότητες των μικρών ανθρώπων και εδώ μέσα στο ιερό της σκέψης δεν χωρούν πράξεις και συμπεριφορές που να απορρέουν από τον θάνατο της σκέψης , από την παπαγαλία βολικών απόψεων και από την εγκληματική ιδέα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Γιατί αδ. μου ο ασήμαντος , μη σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί εύκολα να μεταμορφωθεί σε δήμιο όταν τοποθετηθεί κάτω από αρχή και εξουσία έναντι της οποίας αισθάνεται δέος.
Η άκριτη πίστη και υπακοή , όπως και η άκριτη πίστη και ανυπακοή αποτελούν ιδιότητες των μικρών ανθρώπων . Και εδώ μέσα δεν νομίζω ότι υπάρχει θέση για εκείνους που απλώς πειθαρχούν σε μια ιδέα και καταλήγουν να πούν ότι εκτελούν εντολές .
Τελειώνοντας αδ. μου δεν μπορώ παρά να τονίσω πόσο ταυτίζεται η πρόταση του τυπικού μας με αυτήν του κεφαλαίου 2 .10 της αποκαλύψεως του Ιωάννη που αναφέρει
Να είσαι πιστός μέχρι θανάτου και θα σου δώσω το στεφάνι της ζωής .
Θα θελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να καταθέσω απόψε μερικές σκέψεις μου αλλά και όλους τους παρευρισκόμενους αδ. μυστικούς διδάσκαλους των οποίων η παρουσία με τιμά ιδιαίτερα .
Θα προσπαθήσω να δώσω μία ερμηνεία πάνω στην απάντηση του Α΄ Επιθεωρητή της στοάς στο ερώτημα του Τρις Ισχυρού Διδασκάλου που τον έχει ρωτήσει ποιο είναι το καθήκον του και εκείνος απαντά Να παραμείνω πιστός μέχρι θανάτου .
Όμως πριν προσπαθήσω να ερμηνεύσω την απάντηση του Α΄ Επιθεωρητή πρέπει να δούμε τι είναι εκείνο που τον ώθησε να δώσει αυτή του την απάντηση.
Δηλαδή τι είναι εκείνο που μπορεί να αλλάξει την ζωή κάποιου και να τον συγκλονίσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να δηλώνει ότι θα παραμείνει πιστός μέχρι θανάτου ; Τι είναι δηλαδή εκείνο που περιέχει μέσα του τέτοια ορμή που να ανατρέπει της προηγούμενες σκέψης του , με ένταση και μία δραστικότητα κοσμογονική ;
Αυτό , μπορεί να το πετύχει μόνον ένα αληθινό δαιμόνιο δημιούργημα του πνεύματος , ένα έργο ηφαιστειώδες που να λειτουργεί σαν κινητήρια δύναμη της ανθρώπινης ιστορίας.
Όσοι διαβάζουν τα τυπικά μας μες στην πρώτη και ακατάσχετη περιέργεια της ανθρώπινης ψυχής , δεν θα αρνηθούν ποτέ την παγκόσμια σημασία τους , μήτε θα ξεχάσουν ποτέ τα προβλήματα που θέτουν οι σελίδες τους , όσο και εάν θεωρούσαν τις προγενέστερες σκέψεις και απόψεις τους βαθιά ριζωμένες μέσα τους.
Τα τυπικά δεν είναι βέβαια άμεσα κατάλληλα για την δημιουργία τεκτονικής σκέψης. Χρειάζεται κάποια προσπάθεια , κάποια προηγούμενη εξάσκηση στον τεκτονικό τρόπο σκέψης , ειδεμή ο αδ. δεν θα καταλάβει πολλά πράγματα μες στο συμπυκνωμένο ανάγνωσμα , θα παρεξηγήσει ίσως τα περισσότερα και μπορεί να κλείσει τα βιβλία των τυπικών με το μυαλό γεμάτο ερωτήματα και χωρίς ενθουσιασμό. Όμως ένα μυαλό σχετικά προικισμένο και με βασικό υπόβαθρο μπορεί να μπει αμέσως στο νόημα των τυπικών και να τρομάξει μπροστά στο μέγεθος της ανακάλυψής του.
Και μίλησα για σχετικά προικισμένα και με βασικό υπόβαθρο γνώσεων μυαλά επειδή τα πολλά και αμέθοδα διαβάσματά μας , τυχαία τις περισσότερες φορές , μας δίνουν ένα μεγάλο πλήθος ακατάστατες , αταίριαστες και συγκεχυμένες γνώσεις. Η σκέψη μας , παραφορτωμένη ,
θολή και άστατη , δεν μπορεί τις περισσότερες φορές να προσανατολιστεί σε κανένα ζήτημα.
Οι εντυπώσεις του αδ. μέσα στο περιβάλλον του Τεκτ. αυξάνουν πολλές φορές αυτή την σύγχυση θέτοντας συνεχώς νέα προβλήματα στο πνεύμα του που σκεφτότανε σχεδόν άναρχα μιας και γνώσεις και παρατηρήσεις ήτανε ένας σωρός ακατέργαστο υλικό.
Κι όμως , τα τυπικά μας έχουν την δυνατότητα να βάλλουν μία τάξη μες σ΄ αυτό το πνευματικό χάος. Το κάθε μέρος του προϋπάρχοντος άξεστου υλικού ταξιθετείτε με μόνιμο τρόπο και όλα μαζί αποτελούν ένα αρμονικό σύμπλεγμα που μοιάζει πια ατράνταχτο και αδιάσπαστο .
Τότε είναι που η ανησυχία της πνευματικής αστάθειας και η αγωνία για την αναζήτηση ιδεών που να μας οδηγούν στην ουσιαστική ευδαιμονία κοπάζουν πια .
Η σκέψη ηρεμεί και η τεκτονική θεώρηση των πραγμάτων εξολοθρεύει βαθμιαία κάθε αντίφαση μες το πνεύμα κάθε ερευνητή. Καίει σαν το σίδερο θαρρείς όλα τα ανυπόταχτα και άναρχα βλαστάρια της φαντασίας , τα όνειρα και τους ρομαντισμούς , τυχόν μεταφυσικές διαθέσεις , καταργεί όλα τα στοιχεία της αβεβαιότητας , διατηρώντας μονάχα την αναμφισβήτητη , την χειροπιαστή πραγματικότητα , ξεκαθαρισμένη και υποταγμένη σε έναν απλό , ευκολονόητο και ολοφάνερο μηχανισμό που καμία δύναμη δεν μπορεί να αντισταθεί.
Τότε ο κόσμος μας γίνεται απλός , φοβερά απλός , φτάνει μονάχα να είσαι ικανός να κατανοήσεις την τεκτ. θεώρηση των πραγμάτων λυτρωμένος από τις ομίχλες της φαντασίας σου και από τις προλήψεις και δεισιδαιμονίες που στοίβαξε μέσα μας η αφέλεια των αιώνων .
Πιστός λοιπόν αδ. μου .
Άς δούμε τις έννοιες που περιέχει η λέξη πιστός γιατί μέσα σ΄ αυτή περιέχεται η ουσία της πρότασης. Σαν ουσιαστικό χρησιμοποιείται σαν αυτός που πιστεύει , που ακολουθεί κάτι ενώ σαν επίθετο είναι αυτός που παραμένει σταθερός , αφοσιωμένος σε κάτι , που δείχνει απόλυτη εμπιστοσύνη σε κάτι ή που ταυτίζεται ( ολόιδιος) με κάτι.
Πέραν όμως της λέξης πιστός υπάρχουν κάποια πολύ ενδιαφέροντα σύνθετα της λέξης . Αξιόπιστος , απιστία , δύσπιστος , έμπιστος , εμπιστοσύνη
Ο Α΄ Επιθεωρητής λοιπόν αδ. μου μας λέει , απαντώντας στο ερώτημα , ότι έχει την πρόθεση να παραμείνει πιστός . Δηλαδή να είναι πρώτα απ΄ όλα αφοσιωμένος αλλά και σταθερός , συνεπής αλλά και προσηλωμένος στις
ιδέες και τις πεποιθήσεις του , και κυρίως αγωνιζόμενος για τα πιστεύω του .
Και ξέρεται κάτι αδ. μου ; Με αυτή του τη δήλωση ο Α΄ επιθεωρητής βεβαιώνει τους παρευρισκομένους αδ. ότι έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στους σκοπούς και στους στόχους του τάγματος ενώ με την ενεργή συμμετοχή του ταυτίζεται με τα ιδεώδη του.
Έτσι στην συνείδηση των αδ. καθίσταται αξιόπιστος και έμπιστος. Είναι ένας σημαίνων αδ. που μας εμπνέει ασφάλεια και εμπιστοσύνη.
Όμως αδ. μου , ποιος είναι ο Α΄ Επιθεωρητής ? Σύμφωνα και με τα τυπικά είναι ο υπηρέτης του καθήκοντος . Είναι εκείνος ο αδ. που έχοντας περάσει τα μυητικά στάδια του συμβολικού Τεκτονισμού έχει πλέον συνειδητοποιήσει τον τρόπο και την μέθοδο που ακολουθήθηκε προκειμένου να αναγεννηθεί.
Κατά την διάρκεια της εκπαιδευτικής του , τρόπον τινά, πορείας κατανόησε τις νοητικές του ελλείψεις και αναγνώρισε τα ελαττώματά του . Έπειτα αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα προσπαθώντας για την αυτοβελτίωσή του και αντιλήφθηκε , κατά την διάρκεια του δημιουργικού του βίου , ότι μόνον μέσω της εργασίας μπορεί να αποκτήσει τα εφόδια και τις γνώσεις που θα του επιτρέψουν να παραμείνει ελεύθερος. Το κυριότερο όμως όλων διάβηκε την θύρα του θανάτου , απέκτησε παιδία θανάτου , αντιλήφθηκε την έννοια του προσωρινού , της ματαιότητας και του τέλους πεπεισμένος όμως ότι αυτό το πέρασμα είναι απλός μία άλλη κατάσταση της ύπαρξής του αφού πιστεύει στην αθανασία της ψυχής .
Όμως η τεκτονική του εκπαίδευση αδ. μου δεν σταμάτησε εκεί. . Για να αναλάβει την τιμητική έδρα του Α΄ Επιθεωρητή της Στ. Τελειοποιήσεως σημαίνει ότι έκλεισε μεν επιτυχώς τον πρώτο κύκλο φοίτησης του Συμβολικού Τεκτονισμού αλλά και ότι ο χαρακτήρας , οι γνώσεις και εν γένει η τεκτονική του στάση και παιδεία εκτιμήθηκαν και επιβραβεύθηκαν από τους αδ. του Αρχαίου και αποδεδεγμένου Σκωτικού τύπου .
Έτσι αδ. μου θα μπορούσαμε να πούμε ότι η γνώση και κατανόηση του κύκλου που μέχρι τώρα διέγραψε μέσα στα τεκτονικά εργαστήρια ο αδ. Α΄ Επιθεωρητής μαζί με την αναγνώριση των αδ. είναι που δίνει αξία στα λεγόμενά του .
Εδώ δεν θα μπορούσα να μην επισημάνω ότι του επιθέτου πιστός προηγείται η υποτακτική του αορίστου του ρήματος παραμένω στην ενεργητική φωνή το «να παραμείνω ».
Δηλαδή ο αδ. Α΄ Επιθεωρητής στην απάντηση πιο είναι το καθήκον του δεν απαντά με ρήματα όπως π.χ. να είμαι , να προσπαθώ , να φροντίζω που να δείχνουν ή να υπονοούν ελπίδα , βεβαιότητα ή και πρόθεση αλλά χρησιμοποιεί το ρήμα παραμένω που υποδηλώνει με σαφή τρόπο ότι υπάρχει περίπτωση εξωγενείς καταστάσεις και γεγονότα ή και τυχόν προσωπικές αδυναμίες να τον οδηγήσουν σε αδυναμία εκπλήρωσης των καθηκόντων του.
Όμως αδ. μου ο αδ. Επιθεωρητής δηλώνει πιστός .
Σε τι όμως ?.
Ας δούμε λοιπόν τι αξίες μπορεί να αντιπροσωπεύει ο αδ. Α΄ Επιθεωρητής . Κατά την διάρκεια του τεκτονικού του βίου ασπάστηκε , αποδέχθηκε και γαλουχήθηκε με αξίες που έχουν σαν στόχο την αδελφοσύνη των ανθρώπων ακόμα και αν τους χωρίζουν διαφορές πνευματικών και υλικών προσόντων , καταγωγής , θέσεως, εθνικότητος , φυλής , χρώματος , γλώσσης ή θρησκείας γιατί αυτοί γεννώνται ελεύθεροι και έχουν τα αυτά δικαιώματα.
Διδάχθηκε να αμύνεται υπέρ των αδικούμενων , να σέβεται την ελευθερία , να καταδικάζει τον ολοκληρωτισμό κάθε μορφής και να αναγνωρίζει την ισότητα μεταξύ των ανθρώπων .
Να τιμά ιδιαίτερα την εργασία η οποία ουσιαστικά τον ελευθερώνει και να ατενίζει με επιείκεια την ανθρώπινη πλάνη και προκατάληψη καταπολεμώντας τες με την πειθώ. Και όλα αυτά αδ. μου με ένα και μόνο στόχο . Την ευδαιμονία της ανθρωπότητας.
Ουσιαστικά λοιπόν αδ. μου ο Α΄ επιθεωρητής κάθε φορά που υπόσχεται ότι θα παραμείνει πιστός , δίνει την αιώνια υπόσχεση τήρησης και διατήρησης αυτών των αρχών στον τρις ισχυρό διδ.
Μία υπόσχεση η οποία έχει αποδέκτη αφενός μεν τον Τρις Ισχυρό Διδ. για την συνέχιση του έργου αυτού όταν και άμα τον διαδεχθεί ( μην ξεχνάμε ότι ο αδ. Α΄ επιθεωρητής είναι ο δεύτερος τη τάξει στο εργαστήριο ) και αφετέρου όλους τους αδ. ότι αυτές οι αρχές θα διατηρηθούν αναλλοίωτες .
Η δήλωση τώρα του επιθεωρητή ότι προκειμένου να υπηρετήσει πιστά αυτές τις ιδέες και τους σκοπούς του τάγματος θα θυσίαζε ακόμα και την ζωή του δείχνει απλός την ιερότητα, την βαρύτητα αλλά και την αξία αυτής της δήλωσης .
Μέχρι θανάτου λοιπόν , γιατί η σταθερότητα και η αφοσίωση του Α΄ επιθεωρητή μόνον με το τέλος του μπορούν να σταματήσουν .
Γιατί ο θάνατος αδ. μου, η οριστική παύση όλων των βιολογικών λειτουργιών που υποστηρίζουν την διαβίωση ενός οργανισμού είναι μία πραγματικότητα που είναι εκεί , μας περιμένει και το γνωρίζουμε πολύ καλά από την πρώτη στιγμή του ερχομού μας σ΄ αυτόν τον κόσμο.
Και ενώ μπορεί νάναι ένα γεγονός που φαίνεται αφύσικο στον άνθρωπο όταν σχετίζεται με τον εαυτό και το άμεσο περιβάλλον του, φαίνεται όμως φυσικό, όταν σχετίζεται με τους άλλους.
Και αυτή η αναφορά στον θάνατο γίνεται γιατί είναι ο προσωπικός αντίπαλος του καθενός μας . Εξισώνει όλους τους ανθρώπους μιας και ακόμη και οι πιο ισχυροί της γης οφείλουν να υποκύψουν στο δρεπάνι του αδυσώπητου αυτού θεριστή.
Ο θάνατος μας παραμονεύει . Δεν γνωρίζει όρια ηλικίας, ούτε μεροληπτεί. Είναι κάτι που φοβούμαστε όλοι , επιφυλάσσεται να συναντήσει όλους μας και το ζήτημα του ερχομού του είναι απλώς ζήτημα χρόνου.
Και αδ. μου ο άνθρωπος συναντά τον θάνατο μία και μόνο φορά, αλλά είναι υποχρεωμένος να τον συναντήσει!
Εδώ όμως αδ. μου οφείλουμε να επισημάνουμε κάτι που νομίζω ότι είναι το σπουδαιότερο και ουσιωδέστερο στην πρόταση του αδ. Επιθεωρητή .
Η δήλωσή του ότι θα παραμείνει πιστός οφείλει να περιέχει και να παρέχει την εγγύηση προς όλους τους αδ. ότι η επιλογή και ο αγώνας που κάνει ( και
που μπορεί να φτάσει μέχρι και τον θάνατο ) για την επίτευξη των στόχων και των σκοπών του Τάγματος έχει προέλθει από άνθρωπο σκεπτόμενο .
Και όταν λέμε σκεπτόμενο άνθρωπο εννοούμε εκείνον που έχει την δυνατότητα να επεξεργαστεί νοητικά δεδομένα και να αποφασίζει . Όχι απλά να εκτελεί εντολές .
Δηλαδή αδ. μου προσέξτε ! δεν έχει αξία να απαντά στην ερώτηση του Τρις Ισχ. Διδ. κάποιος που να ενσαρκώνει τη μη –σκέψη , την αναισθησία της συνείδησης , την αδυναμία διάκρισης του καλού από το κακό . Και αυτό το λέω γιατί τότε η αδυσώπητη έννοια του καθήκοντος θα υπερέβαινε οποιαδήποτε έννοια του δικαίου.
Μην ξεχνάμε αδ. μου ότι οι τερατωδίες αποτελούν δυνατότητες των μικρών ανθρώπων και εδώ μέσα στο ιερό της σκέψης δεν χωρούν πράξεις και συμπεριφορές που να απορρέουν από τον θάνατο της σκέψης , από την παπαγαλία βολικών απόψεων και από την εγκληματική ιδέα ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Γιατί αδ. μου ο ασήμαντος , μη σκεπτόμενος άνθρωπος μπορεί εύκολα να μεταμορφωθεί σε δήμιο όταν τοποθετηθεί κάτω από αρχή και εξουσία έναντι της οποίας αισθάνεται δέος.
Η άκριτη πίστη και υπακοή , όπως και η άκριτη πίστη και ανυπακοή αποτελούν ιδιότητες των μικρών ανθρώπων . Και εδώ μέσα δεν νομίζω ότι υπάρχει θέση για εκείνους που απλώς πειθαρχούν σε μια ιδέα και καταλήγουν να πούν ότι εκτελούν εντολές .
Τελειώνοντας αδ. μου δεν μπορώ παρά να τονίσω πόσο ταυτίζεται η πρόταση του τυπικού μας με αυτήν του κεφαλαίου 2 .10 της αποκαλύψεως του Ιωάννη που αναφέρει
Να είσαι πιστός μέχρι θανάτου και θα σου δώσω το στεφάνι της ζωής .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου