Το Μυστήριο του Λαζάρου
Ο Λάζαρος ήταν και καλά φίλος του Ιησού. Πέθανε πριν ο Ιησούς προλάβει να προστρέξει. Τάφηκε. Άρχισε να αποσυντίθεται. Ο Ιησούς πηγαίνοντας στον δικό του θάνατο, στην Ιερουσαλήμ, έκανε παράκαμψη και ήλθε στην Βηθανία, όπου ο «φίλος» του είχε τελευτήσει τρείς ημέρες πριν. Πήγε στον τάφο, ζήτησε να τον ανοίξουν και αφού προσευχήθηκε, απλώνοντας τα χέρια στον αέρα με τον τρόπο που τα απλώνουν οι σημερινοί δερβίσηδες όταν εκστασιάζονται, σχεδόν διέταξε τον Λάζαρο να βγει έξω («δεύρο έξω»). Ο Λάζαρος σαβανωμένος και ώζων «βγήκε» αμίλητος και εξέπληξε τα πλήθη. Έκτοτε καμία μαρτυρία δεν υπάρχει γι αυτόν. Λίγες ημέρες μετά, ο Ιησούς σταυρώθηκε και «εξέπνευσε». Και κινήθηκε η γνωστή διαδικασία που άλλαξε τον κόσμο.
Ανέκαθεν προσπαθώ να καταλάβω το νόημα αυτής της φαινομενικά άσχετης – παράξενης, παραβολικής παρεμβολής στην διήγηση των Ευαγγελίων.
Ανέκαθεν προσπαθώ να καταλάβω το νόημα αυτής της φαινομενικά άσχετης – παράξενης, παραβολικής παρεμβολής στην διήγηση των Ευαγγελίων.
Ποιος ήταν ο Λάζαρος; Πως ανεστήθη ενώ ήταν ήδη νεκρός τρείς ημέρες? Ανεστήθη το κουφάρι του ή η ψυχή του? Γιατί δεν μίλησε και δεν ευχαρίστησε τον σωτήρα του? Τι απέγινε? Όλα όσα συνέβησαν στην Βηθανία, συνέβησαν μόνο για να «δοξασθεί ο Υιός του Ανθρώπου»?
Ο Ιησούς ήθελε να διαμηνύσει ότι ως αποδεδειγμένος εν προκειμένω Κύριος ζώντων και νεκρών, θα επανερχόταν αφ’ εαυτού ακόμη κι αν έθνησκε?
Ήθελε να δώσει πρόσθετη μεγαλειότητα στην αυτοθυσία του αφού θα ανέβαινε οικειοθελώς στο ικρίωμα μολονότι (όπως απέδειξε!) Θεός?
Ή ελευθέρωσε από τον Άδη μία «νεκρή» ψυχή για να δείξει τον βαθύτερο λόγο της αυτοθυσίας του?
Η λύτρωση προϋποθέτει δεσμά. Η Ανάσταση Θάνατο. Ο Λάζαρος ήταν απαίσιο πτώμα ψυχή τε και σώματι. Αλύτρωτος και στον άλλο κόσμο. Με την εκκωφαντική σιωπή του ζητούσε έλεος και κάτι παραπάνω από το «δεύρο έξω». Την θυσία ενός θεού, φίλου για να του μοιάζει, για να καθαγιασθεί η φθορά και να συγχωρεθεί η αμαρτία. Την διαλεύκανση της σαπισμένης ψυχής. Την φωταγώγησή της. Την ανύψωσή της στα πεδία των Μακάρων.
Πράγματι, λίγες ημέρες μετά, ο Ιησούς, αφού ταπεινώθηκε, βασανίστηκε και εκτελέσθηκε με σταύρωση, δι’ ιδίων δυνάμεων ανεστήθη ηλιόλουστος, χαρούμενος, θριαμβευτικός, Χριστός ανεγνωρισμένος πλέον, από έναν παρόμοιο τάφο. Τραβούσε μαζί Του κορδόνι ολόκληρο από λυτρωμένες ψυχές που έλαμπαν καθαρές σαν άστρα. Είμαι σίγουρος ότι πρώτη – πρώτη ψυχή ήταν αυτή του μυστηριώδους Λαζάρου.
Η θεία Χάρις, η Συγγνώμη, η Συγχώρεση ήταν ο λόγος της Ανάστασης του Λαζάρου και της Ανάστασης του Ιησού.
Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω!
Ήθελε να δώσει πρόσθετη μεγαλειότητα στην αυτοθυσία του αφού θα ανέβαινε οικειοθελώς στο ικρίωμα μολονότι (όπως απέδειξε!) Θεός?
Ή ελευθέρωσε από τον Άδη μία «νεκρή» ψυχή για να δείξει τον βαθύτερο λόγο της αυτοθυσίας του?
Η λύτρωση προϋποθέτει δεσμά. Η Ανάσταση Θάνατο. Ο Λάζαρος ήταν απαίσιο πτώμα ψυχή τε και σώματι. Αλύτρωτος και στον άλλο κόσμο. Με την εκκωφαντική σιωπή του ζητούσε έλεος και κάτι παραπάνω από το «δεύρο έξω». Την θυσία ενός θεού, φίλου για να του μοιάζει, για να καθαγιασθεί η φθορά και να συγχωρεθεί η αμαρτία. Την διαλεύκανση της σαπισμένης ψυχής. Την φωταγώγησή της. Την ανύψωσή της στα πεδία των Μακάρων.
Πράγματι, λίγες ημέρες μετά, ο Ιησούς, αφού ταπεινώθηκε, βασανίστηκε και εκτελέσθηκε με σταύρωση, δι’ ιδίων δυνάμεων ανεστήθη ηλιόλουστος, χαρούμενος, θριαμβευτικός, Χριστός ανεγνωρισμένος πλέον, από έναν παρόμοιο τάφο. Τραβούσε μαζί Του κορδόνι ολόκληρο από λυτρωμένες ψυχές που έλαμπαν καθαρές σαν άστρα. Είμαι σίγουρος ότι πρώτη – πρώτη ψυχή ήταν αυτή του μυστηριώδους Λαζάρου.
Η θεία Χάρις, η Συγγνώμη, η Συγχώρεση ήταν ο λόγος της Ανάστασης του Λαζάρου και της Ανάστασης του Ιησού.
Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω!
sotiris kazakis
Διόρθωση: 1. Ο Λάζαρος ήταν νεκρός τέσσαρες ημέρες. 2. Ο Ιησούς δεν άπλωσε τα χέρια Του σαν τους δερβίσηδες. Αλλά,τον προσέταξε σθεναρά να εγερθεί. 3. Η πρώτη ψυχή στον "Παράδεισο" ήταν του ληστή που συσταυρώθηκε με τον Ιησού και μετανόησε πάνω στον σταυρό.
ΑπάντησηΔιαγραφή